„W 1872 roku, brytyjski badacz, B. Bouwer odnalazł w kamiennej jaskinii w Namaqua – land (RPA), dziesięć dni drogi od jeziora Ngami, malowidła przedstawiające różne rodzaje zwierząt, wykonane przez Buszmenów. Wśród rysunków zauważyć można było również jednorożce. Bouwer dowiedział się również od jednego z Buszmenów, że ten widział wiele lat wcześniej dziwne zwierzę, które było bardzo dzikie. W podobny sposób wypowiadali się inni tubylcy. Podobne wizerunki jednorożców znaleźć można było również w dawnym Natalu i Transwalu i w okolicach Kapsztadu.
Inne dowody na istnienie jednorożców przedstawił angielski podróżnik, John Barrow, który przebywał w dystrykcie Graaff Reinet w RPA. Barrow dowiedział się od Adriana Versfelda, miejscowego farmera, o zwierzęciu upolowanym w Bamboesbergu. Zwierzę to miało być podobne do kwaggi, ale większe, żółtawe, pokryte czarnymi pasami. Na środku czoła stworzenie posiadało twardą, kościstą narośl pokrytą dziesięciocalowymi włosami. Również Barrow’owi dane było ujrzeć Buszmena malującego jednorożca na ścianie jaskini.
Pogłoski o południowoafrykańskim jednorożcu słyszeli również holenderski misjonarz Vanderkemp i niemiecki lekarz Liechtenstein. Opowiadano im, że zwierzę to jest dzikie i może niszczyć tubylcze chaty. Krajowcy twierdzili, że było ono całkowicie odmienne od nosorożca.
Plotki o jednorożcach doszły również do uszu kpt. Graysona w 1840 roku. Zulusi opowiadali mu, że pewien osadnik z Natalu odnalazł sześć zwierząt na mokradłach na płaskowyżu Drakensberg. Każde z nich było ciemnobrązowe, wielkości antylopy i miało długi, prosty róg na czole.
W 1977 roku Chatwin pisał o spotkaniu z południowoamerykańskim uczonym, który był przekonany, że jednorożce były ,,elementem wygasłej fauny późnego plejstocenu”, a także, że zostały wytępione przez człowieka w piątym lub szóstym tysiącleciu p.n.e. Powiedział on również Chatwinowi o malowidłach jednorożców w Lago Pasados. Później odnaleziono te wizerunki wraz z innymi, przedstawiającymi pumy, kondory i myśliwych.”
